بهرامیان

اول مهردرروستا

پنج نفری ساکهارا آماده کردیم وپریدم پشت کمپرسی وروانه روستا شدیم روی نقاب کمپرسی می ایستادیم گویا جاده حرکت می کردوخاکهای جاده ما را نوازش می کردند.

پشت سرمان خاک بودوگردوغباروگر دباد

خاکها به کمک باددرهم می پیچدندوبه آسمان می رفتند.

هرگاه کمپرسی ترمز می کردتوده ی گردوخاک مارا هم نوازش می کردند

 ولباس خاکی یک رنگی برایمان می ساختند.

صحبت ها با فریادگل کرد.دوستی می گفت دکترغلامحسین شکوهی استاددانشگاه ومتخصص تعلیم ترتیب گفته است ما که معلم شدیم ماهی نودوپنج تومان حقوق می گرفتیم وبقیه ادارات وبانکها ماهی هفتادوپنج تومان می گرفتند.

همین سبب می شدبهترین استعدادها به ُشغل معلمی روی بیاورند.

دوستان می گفتندحقوق ما ماهی هزارتومان است عده ای هزارودویست می گرفتند‌.

یکی گفت با هزارتومان می توان بیست دست کت وشلواربا بهترین پارچه ودوخت خرید.

کمپرسی می نالیدوخاکهاهم به دنبا ل ماشین می دویدند.

به رودخانه رسیدیم پل نداشت ،وآب می جوشیدومی خروشیدوموج برموج می زدومی رفت.

ماشین به آب زددروسط رودخانه آب بالا آمدوبه پایین نقاب کمپرسی رسیدهمه با راننده به روی نقاب رفتیم آبهای روان باسرعت وشتاب ازاطراف مامی رفتند

کمپرسی ناتوان شدماند.ساکت وخاموش ومقاوم دربرابرجریان آب.

تازه کارها می ترسیدند.قدیمی ها می خندیدندوراننده باباکرم وارمی رقصید.

بعدازمدتی چندروستایی اسب سوارآمدندوبه ده مجاوررفتندوتنها بولدوزر منطقه را آوردند.

کمپرسی بیرون آمد شسته وتمیزبه راه خودادامه دادیم ،گردنه های وحشتناک وپرت گاههای عمیق .باچهره های وحشتناک مارا ترک می کردند

بعضی ازدوستان چشمشان را می بستند

دربلندی ها ی کوه روستا دراعماق دره خودنمایی کردوخاطرات روستا تازه شدمهربانی بچه هاویک رنگی وصمیمت آنها

وبرف وبرف وبرف ده روزه وتمام شدن آذوقه وهفته ها نان ورب گوجه خوردنهاوبستن چهل روزه ی راه روستاازبلندی کوه که سرازیرشدیم صدای شادی بچه ها به گوش می رسید.

همه به استقبال آمده بودنددنیا یی ازمهروشوروشوق.

به مدرسه رفتیم درب مدرسه بسته بود

مستخدم صحرا رابرمدرسه ترجیح داده بودوفکرنمی کرد، اول مهرکسی به روستا برود کلاس صحرایی را تشکیل دادیم وبا استفاده از طبیعت زیبای روستا هرمعلمی درسش را شروع کردسرتا پا گوش شده بودندمدرسه هم دلش برای های وهووسروصدا وشیطنت بچه ها تنک شده بودغبارآلو دوخسته بربالای ده به خواب رفته بود

بچه ها بعداز پایان کلاس صحرایی به خانه رفتندعده ای هم نمی خواستندخداحافظی کنند

فرداروزشوق ودرس ومحبت وشادی بود.

امروزه همان معلمانی که این همه سختی کشیده اندماهی یک وششصد یا چهارصدحقوق بازنشستگی می گیرندومعلمانی که با ماشین خودشان به این روستا می رفتندوامسال بازنشست شده انددوونیم یا سه میلیون وبیشتر حقوق بازنشستگی می گیرند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: